Cafer komadadır, yanında ise karısı... Cafer'in gözleri nemli, kısık sesiyle karısına doğru bakar ve konuşmaya başlar:
- İlk işten kovulduğum zaman yanımdaydın. İflas ettiğim gün oradaydın. Vurulduğum zaman ilk gözümü açtığımda seni gördüm. Trafik kazası geçirdiğimde hastanede hep baş ucumdaydın...
Karısı takdir edilmenin mutluluğunda tabii...
- Şimdi komadayım yine başucumdasın, sonunda anladım ama çok geç oldu, yahu sen ne uğursuz karısın...
