Nihayet Mars'a insanlı ilk uzay uçusu gerçekleşir ve uzay aracı gezegenin yüzeyine yumuşak iniş yapar. Görevli astronot dışarı çıkar ve atmosfer yapısını kontrol eder. O da ne? Mars'ta da soluk almaya elverişli bir atmosfer vardır. Uzay elbisesini ve başlığını çıkarır. Ormanlarla çevrili yemyeşil bir vadidir burası...
Bir müddet yürüdükten sonra, çayırın ortasında beyaz çitlerle çevrilmiş çok şirin bir ev görür. Ön kapıya yönelir ve kapının açık olduğunu farkedince içeri süzülür. Kulak kabartınca, mutfak tarafından sesler geldiğini farkeder, seslerin geldiği tarafa doğru ilerler. Şu ise bak! Astronotun daha önce hiç görmediği güzellikte sarışın bir kadın ocağın başında durmuş elindeki kepçeyle bir kazanı karıştırmaktadır. Kadın kepçeyle karıştırdıkca kazandan fokurtular ve buharlar yükselmektedir. Durumu bir müddet seyreden astronot nihayet konuşmaya başlar:
- Merhaba Marslı... Ben dünyadan geliyorum.. Sen ne yapıyorsun böyle?
Kadın ona doğru döner ve gülümser:
- Merhaba dünyalı! Mars'a hoşgeldin. Gördüğün gibi ben burada bebek yapıyorum.
- Ne? bebek mi yapıyorsun? Nasıl yani?
- Bak da gör... der kadın ve kazanı karıştırmaya devam eder...
Nihayet fokurtular iyice yükselince kadın kepçeyi kazana son bir kez daldırır ve kazanın içinden bir bebek çıkarır. Anlaşılan Marslılar bu şekilde bebek yapmaktadırlar.
- Çok şaşırtıcı..ama biz dünyada bebekleri böyle yapmayız... der astronot.
Kadın:
- Öyle mi? Peki dunyada bebekler nasıl yapılıyor? diye sorunca astranotun gözleri parlar...
- Gel yatak odasına gidelim, sana dünyada nasıl yapıldığını göstereyim!
Yarım saatlik müthiş bir deneyimden sonra astranot arkasına yaslanıp sigarasını yakınca Marslı kadın şaşkın bakışlarla sorar:
- Eee, hani bebek nerde?
- Ohooo.. bebeğin gelmesi dokuz ay alır... der astronot.
- Eee, kaşığı niye çıkardın o zaman? Karıştırmaya devam etsene!...
